O Kopcu Krakusa i Rękawce

Gdy zmarł wielki król Krak (zwany także Krakusem), który u stóp Wawelskiego wzgórza założył miasto Kraków ukochany lud wyprawił mu wspaniały pogrzeb.

Króla pochowano niedaleko Wawelu, po drugiej stronie Wisły, na Wzgórzu Lasoty.

Na mogiłę króla ludzie nosili ziemię w czym tylko mogli: w cholewach butów a najczęściej w szerokich, bufiastych rękawach, gdyż taka była wtedy moda.

Ziemi przybywało aż usypano Kopiec Krakusa, na którym wyprawiono wspaniałą ucztę. W czasie zabawy starsi zrzucali z góry gotowane jajka, placki szewskie, obwarzanki, bułki, jabłka i pierniki – wprost w ręce stojących na dole żaków i ubogich ludzi.

Odtąd co roku na wiosnę, zawsze w dzień po świętach Wielkanocnych, odbywa się festyn upamiętniający dobrego króla i usypywanie na jego cześć kopca. Festyn ten nazywa się Rękawka - od tych szerokich, bufiastych rękawów, w których noszono ziemię.

Podczas festynu z góry kopca toczą się jabłka, pierniki wprost w ręce mieszkańców Krakowa i dzieci.