Wejście na wystawę jest bezpłatne. Przed budynkiem mamy ścieżkę przyrodniczą z edukacyjnymi punktami - to obszar, gdzie zwierzęta chodzą swobodnie. My spotkaliśmy tu jelenie.
Na wystawę zwykle jesteśmy wpuszczani, gdy uzbiera się trochę osób. Zwiedzanie trwa około godziny i polega na przechodzeniu przez kilka sal, w których wyświetlane są prezentacje. Wchodząc do poszczególnych sal jesteśmy oprowadzani przez audioprzewodnika - gdy wchodzimy do danej sali włącza się dźwięk z głośnika, światło jest nakierowane na elementy, o których słyszymy ciekawostki i informacje. Niewątpliwą zaletą takiego rozwiązania jest to, że nie jest to puste oglądanie eksponatów - wiele rzeczy się dowiadujemy, jesteśmy jakby oprowadzani po ekspozycji. Wady - nie ma możliwości pominięcia jakiejś sali, ani zostania dłużej w jednym miejscu - spóźniamy się wtedy na kolejną część. Przewodnikowi z głośnika nie zadamy pytań, nie ma też możliwości rodzinnego obgadania omawianego właśnie tematu - taśma leci dalej…
W pierwszej sali znajduje się multimedialna prezentacja gór - duża makieta Tatr, na której w trakcie komentarza podświetlane są omawiane miejsca. W dalszych salach mamy realistyczne odwzorowanie flory i fauny tatrzańskiej przyrody, Jest nawet sala przedstawiająca jaskinię, w której jest charakterystyczny dla jaskiń mikroklimat - jest w niej chłodno i wilgotno.
Wiedza i oprowadzanie dostosowane jest do ogółu zwiedzających - w wielu salach młodsze dzieci będą po prostu znudzone i przytłoczone zbyt ciężkostrawnie podanym tematem np. dominacji świerka w tatrzańskim ekosystemie i próbie przywrócenia naturalnego lasu liściastego. Niewątpliwie jednak z Centrum każdy wyjdzie ze sporą dawką wiedzy o Tatrach, tatrzańskiej przyrodzie, zachowaniu się na tatrzańskich szlakach.
Nas np. bardzo zastanawiał brak koszy na śmieci nawet na głównych, uczęszczanych tłumnie szlakach. Córka wielokrotnie nas o to pytała. Podczas zwiedzania Centrum uzyskaliśmy odpowiedź.
Data dodania: 2020-01-06
Wiecej w regionie Zakopane
o łącznej długości 152 km
